عشق چهار حرف دارد

به آغاز یک طلوع دیگر از مهرِ مهربان خیره ام و به اشتیاق، در جاده ی  روبرو  پای می گذارم ، مهر را با لبخندی و امیدی آغاز کرده ام و در میانه  دلم لبریز بغض های نگفته می شود! که از آسمانش   یک رنگ آشنا چشمم را به نظاره واداشته است و به نوازشی مرا در سایه سار خویش پناه می دهد، شوری به پاشده است و فضای  مهر را بوی سیب محرم فرا گرفته.ومن مثل همیشه تکیه می کنم به تکیه های محرم و شور عاشورائیم را که با شیر از مادر گرفته ام  به مشق اشک هایم  پیوند می زنم؛صدای صور محرم رستخیز عظیمی را فریاد می زند و عالمیان را سر از پا نشناخته در خیمه های عزای آل الله مشتاق به عبور از صراط می کند. من برخود حرام کرده ام ذره ذره های گناه را به حرمت حریمش و سیاهپوش کرده ام اندامم را به لبیک مسیرش.اینجا یک آغاز دیگر است ، آن سان که رجب بود، آن سان که رمضان! اینجا راه دوباره مرا می خواند و یادم می آورد همه ی فراموشی هایم را، من به ریسمانی چنگ میزنم که خیر لبریز است از عاقبتش، من چون همیشه ضربان قلبم را به نگاه حسین (ع) می دوزم و با تمام وجود فریاد می زنم ؛عشق چهار حرف دارد:«حسین (ع)»